Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε, θα πρέπει να αναρωτηθούν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τα δημοσκοπικά αποτελέσματα των τελευταίων μηνών. Σταθερά λίγο πάνω από το 20% και με μεγάλη πτώση από το τελευταίο εκλογικό τους αποτέλεσμα, κοντά στο 32%.
Κανονικά θα έπρεπε να «χτυπάνε» τριαντάρια και πάνω, με τα τόσα προβλήματα, αλλά και τα ολισθήματα της κυβέρνησης. Αν περιμένουν να πέσει η κυβέρνηση, στις πρόωρες ή με τη λήξη της συνταγματικής θητείας εκλογές, σαν ώριμο φρούτο, άξιος ο μισθός σας, ας κοιμηθούν τον ύπνο του δικαίου εκεί στην Κουμουνδούρου.
Η στρατηγική του άκρατου λαϊκισμού, της συνεχούς άρνησης των πάντων, της επαναστατικής γυμναστικής και της συνεχούς υπενθύμισης ότι θα είναι το πρώτο κόμμα στις εκλογές δεν αρκούν να τους φέρουν την εξουσία.
Οι πολίτες θέλουν σιγουριά, ασφάλεια και ανάταση της οικονομίας. Αρκετά έχουν υποφέρει και συνεχίζουν να υποφέρουν από εξωγενείς παράγοντες και από λάθη και παραλείψεις της κυβέρνησης.
Να σταματήσει η πορεία της παρακμής, πριν ο άνεμος της χρεοκοπίας σαρώσει κάθε ελπίδα.
Οι πολίτες θέλουν νέες ιδέες, νέα «μυαλά» στα ΜΜΕ και όχι στα χαρτιά και στις δεξαμενές σκέψεις, «φρέσκες» πολιτικές ιδέες και, το κυριότερο, νέα πολιτικά πρόσωπα, σήμερα στο κόμμα και αύριο στη μαρκίζα της κυβέρνησης. Όταν παρελαύνουν στις τηλεοράσεις και στις συγκεντρώσεις τα ίδια και τα ίδια, φθαρμένα στη συνείδηση των πολιτών πρόσωπα και με έντονο αρνητικό πρόσημο, τότε η εξουσία θα παραμείνει αυταπάτη.
Πρέπει να αντιμετωπίζεται το εκλογικό σώμα ως σκεπτόμενοι άνθρωποι με θέσεις και απόψεις και όχι σαν ευκαιριακοί ψηφοφόροι.
Οι «κυρ-Παντελήδες» οφείλουν να ξέρουν ότι αριθμητικά είναι περισσότεροι από τις ομάδες των ψηφοφόρων που στοχεύουν.
Να αποφύγουν να αναμασούν τετριμμένα συνθήματα και ανούσιες ατάκες που ταλαιπωρούν ακόμη και την αισθητική της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων που έχουν ανάγκη.
Να δείξουν ότι πήραν μαθήματα από τα λάθη τους και είναι έτοιμοι για το καλό της χώρας να υιοθετήσουν, σε περίπτωση εθνικής ανάγκης, τη συνταγή της συναίνεσης και συμφιλίωσης.
Όλοι γνωρίζουν, ιδιαίτερα η εσωτερική αντιπολίτευσή τους, κι ας μην το παραδέχεται, ότι ο αρχηγός του κόμματός τους είναι τα δυνατό χαρτί. Χωρίς αυτόν η διάσπαση σε μεγάλο αριθμό «συνιστωσών» αναμενόμενη, μαζί με την επιστροφή σε εκλογικά ποσοστά μονοψήφια. Ας τον στηρίξουν.
Ακόμη, ένα μεγάλο μέρος των επιλογών τους, όπως σε χάραξη όμοιας στρατηγικής παρελθόντων ετών, σε αδικαιολόγητη ακινησία στις αλλαγές προσώπων, δημιουργούν παραλυτικά συμπτώματα, με αποτέλεσμα τα γνωστά δημοσκοπικά ευρήματα. Και σίγουρα δεν φταίνε γι’ αυτό οι «πετσωμένες», όπως τις αποκαλούν δημοσκοπικές εταιρείες.
Από τον μαέστρο και το «πρώτο βιολί» της ορχήστρας εξαρτώνται τα μουσικά αποτελέσματα και τα εκλογικά!
Και να μην ξεχνάμε ότι πίσω από μια καλή κυβέρνηση κρύβεται μια εξίσου καλή αντιπολίτευση. Και το αντίθετο. Οι πολίτες ψηφίζουν και για τα δύο.
Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε «ώτα μη ακουόντων».
του Θανάση Παπαμιχαήλ, επικοινωνιολόγου
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
