Αρκετοί από τον χώρο της αντιπολίτευσης έδειξαν να εξανίστανται με το νέο επίδομα, το πλουσιοπάροχο market pass του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τον κατηγόρησαν μάλιστα ότι πάει να εξαγοράσει ψήφους, αλλά μετά διαμαρτυρήθηκαν που το επίδομα είναι…μόνο 30 ευρώ τον μήνα. Τι αντιφατικότητα κι αυτή; Δηλαδή από τη μια μεριά τον κατηγορούν για «πολιτική των επιδομάτων» και από την άλλη τον παροτρύνουν να δώσει περισσότερα, για να εξαγοράσει περισσότερους και πιο αποτελεσματικά;
Κατ’ αρχήν να συμφωνήσουμε ότι η τακτική των επιδομάτων δεν είναι ίσως ο προσφορότερος τρόπος αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων, και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο. Γιατί τότε, λέει, θεωρείται ρουσφέτι. Εντάξει, αλλά η ακρίβεια, ο πληθωρισμός ήλθαν σε προεκλογική περίοδο. Και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Και γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστούν και με το marketpass. Αν δεν θέλουμε να «μυρίζει ρουσφέτι», ας θεσπίσουμε έναν νόμο που θα απαγορεύει οποιαδήποτε κυβερνητική παροχή σε προεκλογικές χρονιές. Και να κατοχυρώσουμε μάλιστα συνταγματικά τη μονιμότητα της ημερομηνίας των εκλογών. Και, τέλος πάντων, να αποκτήσουμε μια σταθερή σχέση με τη λογική. Όχι όταν μια κυβέρνηση δεν δίνει «εγκαταλείπει» και όταν δίνει «εξαγοράζει».
Αλλά είναι και η άλλη πλευρά. Ο πρωθυπουργός δεν δανείστηκε λεφτά για να τα μοιράσει, όπως γινόταν παλιότερα. Τα πήρε από την απόδοση της οικονομίας.Άλλο είναι να υπεραποδίδει η οικονομία και τα οφέλη να επιστρέφουν στον κόσμο κι άλλο να δανειζόμαστε από τα παιδιά μας για να περνάμε εμείς καλύτερα.
Και αν είναι λάθος συνταγή, ότι η υπεραξία που παράγεται από μια οικονομία να επιστρέφει στους πολίτες με τη μορφή επιδομάτων και έκτακτων βοηθημάτων, τότε ποια είναι η σωστή; Να δοθούν ως μόνιμες σταθερές αυξήσεις μισθών και συντάξεων; Κι αν δεν πρόκειται για υπεραπόδοση της οικονομίας, αλλά μόνο της φορολογίας; Σε αυτή την περίπτωση, του χρόνου πώς θα καλυφθούν; Να πάνε ίσως στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, για να επιστρέψουν στην κοινωνία ως υγεία, παιδεία, πρόνοια ή υποδομές; Καλό ακούγεται, αλλά αργεί.
Και υπάρχει κόσμος που μετεωρίζεται στο όριο της φτώχειας. Να τον αφήσουν να πνιγεί;
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
