Εντάξει, το…τερμάτισε, κατά πως θα έλεγε και η νεολαία σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ και το διαμορφωμένο αντιμητσοτακικό μέτωπο. Έφτασε στο σημείο να ασκεί τοξική αντιπολίτευση ακόμη και για την κηδεία του Κωνσταντίνου και για τα Γλυπτά του Παρθενώνα.
«Μεσοβέζικη», λέει η απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη όσον αφορά το λαϊκό προσκύνημα και τη μη με δημοσία δαπάνη και τιμές αρχηγού κράτους κηδεία του τέως βασιλιά της Ελλάδος Κωνσταντίνου. Κι ας είναι καθ’ όλα συνταγματική η απόφαση του πρωθυπουργού. Προηγουμένως και στοχοποιώντας πάντα τον Μητσοτάκη, είχε ασκήσει επίσης τοξική κριτική για τις δήθεν «μυστικές» διαβουλεύσεις του πρωθυπουργού για τα Γλυπτά του Παρθενώνα.
Βέβαια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι σταθερά στοχοποιημένος από τη μείζονα αλλά και την ελάσσονα αντιπολίτευση. Ο στόχος είναι κοινός: Να ραγίσει η εικόνα κυριαρχίας του πρωθυπουργού,η οποία δεν αποτυπώνεται σε κανένα από τα κεντρικά ευρήματα των ερευνών γνώμης που αφορούν την καταλληλότητα για την πρωθυπουργία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διεκδικεί την ανανέωση της λαϊκής εντολής, κουβαλώντας έως την κάλπη της απλής αναλογικής την «προίκα» της διακυβέρνησής του. Κρατώντας αυτό το πηδάλιο, πέρασε από τις απανωτές στενωπούς των εντάσεων με την Τουρκία στον Έβρο και στο Αιγαίο, την πανδημία, την ενεργειακή ακρίβεια αλλά και την πληθωριστική κρίση.
Ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει δέσμιος του αντιμητσοτακικού μένους, αφού όλες οι προσπάθειές του δεν επικεντρώνονται στο να πείσει τον ελληνικό λαό ότι αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία να κυβερνήσει τον τόπο, αλλά στη συκοφαντία του πρωθυπουργού. Άλλοτε ότι ασκεί «Ι.Χ. εξωτερική πολιτική», άλλοτε με δανεικό σύνθημα από τη Χαριλάου Τρικούπη, ότι τα ηνία της χώρας κρατάει η «Μητσοτάκης ΑΕ», και τώρα φτάνοντας στο σημείο να κάνει λόγο για «μεσοβέζικες» λύσεις, όσον αφορά την κηδεία του Κωνσταντίνου. Στον δρόμο όμως προς τις εκλογές, μήπως θα έπρεπε να εγκαταλείψει τη δική του «μεσοβέζικη» πολιτική;
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
