«Οι εκλογές κερδίζονται στο Κέντρο», είχε πει χαρακτηριστικά κάποτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Με το «αφήγημα» αυτό κατά νου, πορεύτηκε σε όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας. Και είναι φυσικό με ανάλογη στρατηγική, που σκοπεύει σε ένα κεντρώο ακροατήριο και επιδιώκει τη συσπείρωση ψηφοφόρων που το 2019 είχαν ψηφίσει ΝΔ, αλλά δεν διατηρούν στενούς δεσμούς με το κόμμα, να φτάσει μέχρι τις κάλπες. Οι οποίες, όσο πιο κοντά έρχονται, τόσο θα πυκνώνουν οι κινήσεις και οι περιοδείες του πρωθυπουργού, με στόχο να γίνει ξεκάθαρο το διακύβευμα, προκειμένου η ΝΔ όχι μόνον να κερδίσει τις εκλογές, αλλά και να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Όπως ακριβώς συνέβη τον Ιούλιο του ’19.Έτσι και τώρα, εκείνοι που θα γείρουν τη ζυγαριά για το πού θα πάει η χώρα είναι οι άνθρωποι του μεσαίου χώρου, αλλά και της Κεντροαριστεράς, που στηρίζουν την κυβέρνηση. Ανάμεσά τους ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, των κομματικών σχηματισμών της άλλοτε ανανεωτικής Αριστεράς.
Πολίτες που σταθμίζουν όχι το «δημοκρατία ή εκτροπή (Νέα Δημοκρατία), που εφηύρε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το «μπροστά ή πίσω», το «πρόοδος ή συντήρηση», μετρώντας αυτό το τελευταίο με το μέτρο της πραγματικότητας και όχι ενός φαντασιακού πήχη. Το «μπροστά ή πίσω» δεν τίθεται από το Μαξίμου και τον Μητσοτάκη, αλλά από τον ίδιο τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ με τη διαρκή διχοστασία του, που παραμένει κολλημένος επί τόπου με το κεφάλι να κοιτάει πίσω και το σώμα του στραμμένο μπροστά. Τίθεται εξίσου και από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ με τη διχοστασία του ανάμεσα στο αριστερά και στο δεξιά και τον χρόνο που έχασε, μετρώντας με τη μεζούρα την απόστασή του από Μητσοτάκη και Τσίπρα.
Είναι οι πολίτες που μετράνε τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις στη βάση των πεπραγμένων, την αξιοπιστία στο έργο, την πρόθεση στο αποτέλεσμα.
Εφόσον οι κεντροαριστεροί και κεντρώοι ψηφίσουν με τα κριτήρια του 2019, θα έχουν δικαιωθεί οι δημοσκόποι (τουλάχιστον οι πιο πολλοί), που, βάσει των ευρημάτων των περισσότερων (αν όχι όλων) γκάλοπ, τολμούν την εκτίμηση ότι ο χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς αλώθηκε και η σχέση των αυτοαποκαλούμενων κεντρώων ή κεντροαριστερών με τη ΝΔ του Μητσοτάκη περνά πια σε μια μόνιμη πολιτική σχέση. Και από εκεί που οι ψηφοφόροι αυτοί είχαν υπερψηφίσει τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, τώρα δεν θέλουν να θυσιάσουν όλα όσα έχουν επιτευχθεί κατά τη διάρκεια της τετραετίας.
Ο πραγματικός φόβος από το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ είναι ισχυρότερος από τον θεωρητικό φόβο της αντιδημοκρατικότητας της κυβέρνησης, όπως τον καλλιεργεί η αξιωματική αντιπολίτευση. Ο πραγματικός φόβος του εκτροχιασμού της πορείας της χώρας είναι ισχυρότερος από την επιθετική τοξικότητα της αντιπολίτευσης.
Και αυτές οι ψήφοι δεν στηρίζονται πλέον στο «αντί», αλλά στο θετικό έργο και πρόσημο της κυβέρνησης της ΝΔ. Της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
