Δεν είναι κάτι το καινοφανές ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ σφυρίζουν αδιάφορα στο θέμα της απαγόρευσης της συμμετοχής του κόμματος Κασιδιάρη στις εκλογές.
Με τους χρυσαυγίτες στη Βουλή, μια χαρά τα είχαν «τακτοποιημένα» τα θέματα. Ούτε καινούργια είναι η επινόηση του Τσίπρα, ο οποίος επιχειρεί να ακυρώσει τη σύγκριση των πεπραγμένων του με τα αντίστοιχα του Μητσοτάκη, υποστηρίζοντας ότι, αν κερδίσει τις εκλογές, δεν θα είναι η δεύτερη ευκαιρία, αλλά η πρώτη, επειδή τότε είχε τα μνημόνια και την τρόικα πάνω από το κεφάλι του και ήταν αναγκασμένος να κόβει χρήματα, ενώ τώρα θα μπορεί να μοιράζει αφειδώς και αχαλίνωτα. Τα έχει πει επανειλημμένως με το «θέλαμε αλλά δεν προλάβαμε». Τίποτε από όλα αυτά δεν θα έπρεπε, συνεπώς, να προξενεί έκπληξη και αναστάτωση.
Ίσως το μόνο που έχει ενδιαφέρον είναι η επιβεβαίωση όλων όσων γνωρίζουμε και η διάλυση της όποιας παρανόησης για τη φύση, την αντίληψη και την επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό φαίνεται σε κάθε πτυχή της δημόσιας παρουσίας του, αλλά κυρίως στο ύφος, που κάποιες φορές είναι και η πιο χαρακτηριστική εκδήλωση. Έχει αξία ως προς αυτό, ένα σημείο της πρόσφατης ομιλίας του Τσίπρα στην ΚΕ. Εκεί μεταξύ «συντρόφων», ελεύθερα και με χάρη, είπε κάποια στιγμή: «Φανταστείτε να είχαμε την ευχέρεια, όπως τούτοι ’δω, να δώσουμε 50 δισεκατομμύρια, όχι να μαζέψουμε 37 (…)». Δεν έχει σημασία η συνέχεια, αλλά το «τούτοι ’δω» είναι το ζουμί. Σε αυτή την επίδειξη περιφρόνησης και απαξίωσης, σε αυτή την εκδήλωση προπέτειας και ασύμμετρου θράσους. Είναι μία επιβεβαίωση όλων όσων γνωρίζουμε και όλων όσων κάποιοι επιχειρούν να λησμονήσουν.
Το «αυτοί ή εμείς» εξακολουθεί να ισχύει και ίσως δεν θα πρέπει να αμφιβάλλουμε ότι σύντομα θα ακούσουμε και πάλι το «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Είναι και αυτό ένα δίλημμα, που θα μπορούσε να τεθεί και από την «άλλη πλευρά»…
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
