Tο 2012, λίγο πριν από τις πρώτες εκλογές εκείνης της χρονιάς, ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να αλλάζει την εκλογική μοίρα του, όταν ο Αλέξης Τσίπρας κάλεσε το ΚΚΕ να συγκυβερνήσουν. Ο Περισσός τον πέρασε τότε γενεές δεκατέσσερις, αλλά τη δουλειά του την έκανε. Έγινε αξιωματική αντιπολίτευση και κυβέρνηση εν αναμονή.
Έχει καμία σχέση η σημερινή συγκυρία με το 2012; Καμία. Τότε ήμασταν εν μέσω μνημονίων και κυμάτων οργής, σήμερα είμαστε ενόψει της επιστροφής στην επενδυτική βαθμίδα. Υπάρχει κάποια περίπτωση να «πιάσει» για δεύτερη φορά το «κόλπο»; Καμία. Τότε, γιατί το επιχειρούν τα μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία, στηριζόμενα κυρίως σε ευφάνταστα συμπεράσματα δημοσκοπικών ερευνών, απευθύνονται κυρίως στο ΠΑΣΟΚ και το ΜέΡA25 και μιλούν για κυβέρνηση των ηττημένων;
Η αλήθεια είναι ότι κανείς στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πιστεύει στις δημοσκοπήσεις. Κανείς δεν θεωρεί ότι μπορεί τα γκάλοπ να λένε την αλήθεια – κι ας είναι αυτήν τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ πέντε-έξι μονάδες πίσω από τη Νέα Δημοκρατία. Η μεγαλύτερη παραχώρηση που κάνουν είναι να δεχθούν ότι η διαφορά τους με το κυβερνών κόμμα είναι μέσα στα όρια του στατιστικού λάθους – και να υπενθυμίσουν παράλληλα ότι σε όλες τις προεκλογικές περιόδους μετά το 2012 καταγραφόταν μία υποεκτίμηση της απήχησης του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις.
Να τονιστεί κατ’ αρχήν ότι η συζήτηση για μία «κυβέρνηση ηττημένων» δείχνει ασφαλώς ότι τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης δέχονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ότι θα τερματίσουν δεύτεροι την πρώτη Κυριακή των εκλογών. Και εκεί αρχίζουν τα «γιατί» – γιατί τα λέει αυτά ο Δραγασάκης; Γιατί ο Τσακαλώτος; Γιατί ο Σκουρλέτης; Μήπως επειδή θέλουν να διατρανώσουν τον ρόλο της απλής αναλογικής; Ή μήπως επειδή θέλουν να βάλουν δια της πλαγίας θέμα Τσίπρα; Όμως, ακόμα κι αν με έναν μαγικό τρόπο «βγαίνουν τα κουκιά» για μία τέτοια κυβέρνηση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να είναι ο πρωθυπουργός.
Μήπως εκεί είναι το κουμπί; Μήπως τα περί «κυβέρνησης των ηττημένων» είναι το πρελούδιο της εσωκομματικής συζήτησης στον ΣΥΡΙΖΑ μετά από μία καθαρή εκλογική ήττα; Μήπως τα μεγαλοστελέχη επιχειρούν να βάλουν τον πήχη στον Αλέξη Τσίπρα ακόμα πιο ψηλά από το 31,5% του 2019; Ο Αλέξης Τσίπρας υπέκυψε μία φορά στις πιέσεις των λεγόμενων «κορυφαίων» του ΣΥΡΙΖΑ, όταν δέχθηκε να «συγχωρέσει» τον Παύλο Πολάκη – και τώρα κινδυνεύει να δει την τακτική «της κυβέρνησης μόνον με πρωτιά» να πάει στράφι.
Όσο λένε και ξελένε για «κυβέρνηση των ηττημένων» και αφήνουν το σενάριο να αιωρείται «αν τους βγουν τα κουκιά», ο μεγάλος χαμένος θα είναι ο ίδιος ο Τσίπρας. Και όχι μόνον στις εκλογές, αλλά και την «επόμενη μέρα»…
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
