Ο Αύγουστος θεωρείται και είναι ο κατεξοχήν μήνας των διακοπών του Έλληνα. Από την Τρίτη 1 Αυγούστου έχουν σχεδόν αδειάσει η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και όλες οι μεγαλουπόλεις. Τα νησιά μας έχουν στην κυριολεξία… «βουλιάξει». Και δεν αναφέρομαι στη Μύκονο, στη Ρόδο, στην Κέρκυρα, στη Ζάκυνθο, στις Σπέτσες, στην Κω, στη Σκιάθο, στην Ύδρα, που έτσι κι αλλιώς είναι γεμάτες, αλλά σε όλη τη χώρα μας, η οποία όλες τις εποχές είναι πανέμορφη!
Όμως το καλοκαίρι και ιδιαίτερα τον Αύγουστο γίνεται το…αδιαχώρητο. Σε πολλά νησιά μας, δεν έχει σημασία εάν είναι μικρά ή μεγάλα, γνωστά ή λιγότερο γνωστά, δεν υπάρχει όχι δωμάτιο σε ξενοδοχείο, αλλά ούτε μια «μικρή γωνίτσα», όπως κάποιοι λένε, θέλοντας με τον τρόπο αυτόν να δώσουν στον ιδιοκτήτη να καταλάβει πως δεν τους ενδιαφέρουν οι πολυτέλειες, αλλά η παραμονή τους στον τόπο που έχουν επιλέξει. Και εκεί αρχίζει η περιπέτεια του καταλύματος! Αφήστε που τούτο τον μήνα δεν υπάρχει και ελεύθερος χώρος ή και οργανωμένος για να στήσει κάποιος τη σκηνή του! Με την ευκαιρία να τονίσουμε πως απαγορεύεται η κατασκήνωση μέσα στο δάσος. Δεν μπορεί δηλαδή κάποιος να μένει με ή χωρίς σκηνή στο δάσος. Η Αστυνομία, με την Πυροσβεστική και με υπαλλήλους των δήμων κάνουν μέρα νύκτα εφόδους και το πρόστιμο είναι πλέον…τσουχτερό!
Και μετά την περιπέτεια της εύρεσης δωματίου (εάν δεν έχει κάποιος «κλείσει» δυο ή και τρεις μήνες πριν) αρχίζει η άλλη, η πιο σοβαρή: Πώς θα περάσουμε καλά με όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα! Το ζήτημα αυτό, που είναι τελικά πρόβλημα για όλους μας, κυριαρχεί παντού. Είναι γεγονός πως τα «πάντα όλα» είναι ακριβά! Όταν ένα σουβλάκι έχει 3 ευρώ και με πίτα 5, όταν μια μερίδα πατάτες κοστίζει 6 ή 7 ευρώ, ή μια χωριάτικη 9 ευρώ (!), καταλαβαίνει κάνεις τι έχει να…αντιμετωπίσει στις ολιγοήμερες διακοπές του. Είναι αλήθεια πως για διακοπές μιας εβδομάδας ένα ζευγάρι, για να περάσει απλά καλά και ανθρώπινα, χωρίς τις όποιες «καλοκαιρινές προκλήσεις και τρέλες», χρειάζεται κοντά στα 1.500 ευρώ! Το πόσο αυτό «ανεβαίνει» και διπλασιάζεται ή τριπλασιάζεται, εάν το ζευγάρι έχει ένα, δύο, τρία ή τέσσερα παιδιά! Ζευγάρι σε νησί κοντά στην Αττική (δεν θα αναφέρω ποιο είναι, για λόγους που όλοι γνωρίζουμε…) για δύο μερίδες μουσακά, μία χωριάτικη, μία πατάτες, ένα εμφιαλωμένο νερό (ένα λίτρο) και ψωμί, πλήρωσε, όχι τώρα τον Αύγουστο αλλά στο τέλος Ιουλίου, 40 ευρώ, καταλαβαίνουμε τι πρόκειται να γίνει αυτόν τον μήνα!
Ένα άλλο που θέλω να θίξω είναι το γεγονός πως ένα απλό δωμάτιο σε μικρό ξενοδοχείο (ας πούμε ενός… αστεριού!) χωρίς τις ανέσεις ενός πεντάστερου ή πολυτελείας ξενοδοχείου, μόνο ο ύπνος και με πρωινό (ένας καφές, ένα κομμάτι κέικ, λίγο ψωμί ένα ή δυο βουτυράκια, δυο μαρμελάδες), κοστίζει 70 ευρώ! Άρα για επτά νύκτες θέλεις κοντά στα 500 ευρώ μόνο για ύπνο, με πενιχρό πρωινό!Από εκεί και πέρα, έχουμε 15 ευρώ για ξαπλώστρα (μιλάω όχι για τα γνωστά νησιά που φθάνει και στα 500 ευρώ) και αλίμονό σου εάν χρειάζεσαι δύο! Θέλουμε τουλάχιστον 20 ευρώ για καφέ, νερά και αναψυκτικά! Ακολουθεί το μεσημβρινό φαγητό, για το οποίο μια τριμελής ή τετραμελής οικογένεια χρειάζεται κοντά στα 100 ευρώ!Και έρχεται το βράδυ. Τα παιδιά αλλά και εμείς οι μεγάλοι θέλουμε το παγωτό μας, το φρέντο, το ποτό μας και φυσικά ένα γρήγορο φαγητό (σουβλάκι κυρίως) για τα παιδιά. Για όλα αυτά δεν μας φθάνει το 50ευρω! Έτσι, το βράδυ που κάνεις τον απολογισμό της ημέρας (κάνεις σούμα όπως λέμε…) βλέπεις πως την ημέρα χρειάζεσαι τουλάχιστον 250 ευρώ! Και λίγα λες, όπως θα πουν πολλοί!
Παρ’ όλα αυτά, μπορεί να βρισκόμαστε στον αστερισμό της ακρίβειας, όμως ο άνθρωπος χρειάζεται διακοπές. Πρέπει να ξεφύγει από τα προβλήματα της καθημερινότητας και της εργασίας. Να αλλάξει παραστάσεις. Να γεμίσει τις…μπαταρίες του και να γυρίσει ανανεωμένος και με περισσότερη όρεξη στα καθήκοντά του. Το ζητούμενο είναι πως εμείς οι Έλληνες είμαστε σε όλα «άνθρωποι της τελευταίας στιγμής»! Του παρά πέντε ή του και πέντε!Δεν ψάχνουμε τίποτα. Δεν μας ενδιαφέρει η οργάνωση. Είμαστε του…ό,τι έρθει. Και δυστυχώς την…πατάμε!
Γράφει ο Γιώργος Κοντονής
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
