Μία από τις ειδήσεις της επόμενης ημέρας εξ αντικειμένου είναι η κραυγάζουσα απελπισία του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθεί εναγωνίως να μπει στο κάδρο της νίκης Δούκα, αλλά και Κουρέτα και Αγγελούδη, ως συμμέτοχος και συνδιεκδικητής της, και δι’ αυτής να κάνει προβολές στην κεντρική σκηνή, ως πρωτεργάτης και συνδιαμορφωτής του μέλλοντος της Κεντροαριστεράς.
Όντως οι Δούκας, Κουρέτας και Αγγελούδης βγήκαν με τις ψήφους και του ΣΥΡΙΖΑ, συμπτυσσόμενου σε ένα αντιμητσοτακικό μέτωπο. Ο Κώστας Ζαχαριάδης έσπευσε να πανηγυρίσει τη νίκη Δούκα και σε φωτογραφία του με τον Γιώργο Παπανδρέου έγραψε: «Σήμερα είναι μέρα γιορτής για την Κεντροαριστερά!». Μετά ήρθε και ο «υποβοηθητικός μοχλός», ο…αιώνιος Γιώργος Παπανδρέου, που το ίδιο βράδυ δήλωσε: «Όταν ενώνουμε τις προοδευτικές δυνάμεις, τις δημοκρατικές δυνάμεις πίσω από ένα πρόσωπο με γνώσεις, δυνατότητες και όραμα, μπορεί να γίνει η ανατροπή». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Κασσελάκης, μέσα από αυτοκίνητο στις ΗΠΑ(!), είπε: «Να τι κάνει ο προοδευτικός κόσμος όταν ενώνεται». Από κοντά και ο Χρήστος Σπίρτζης, ο Θόδωρος Μαργαρίτης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, και ο πανταχού παρών Νίκος Μπίστης!
Κατ’ αρχήν, και αλήθεια, πού είδαν τη «μέρα γιορτής για την Κεντροαριστερά»; Να πω ότι το ΠΑΣΟΚ είναι κατά τι ενισχυμένο ναι, αφού κέρδισε 19 δήμους ανά την επικράτεια και μόνο μία Περιφέρεια (σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ). Βεβαίως, η νίκη της Αθήνας δεν προδικάζει άνοδο των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, τα οποία την πρώτη Κυριακή καταδύθηκαν. Προκαλεί όμως σίγουρα θετικές εντυπώσεις. Αλλά να πανηγυρίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ με μηδέν στα 13 στις περιφέρειες και μόνον πέντε περιφερειακούς δήμους στο Λεκανοπέδιο, πάει πολύ.
Το θέμα είναι όμως η φιλολογία που άρχισε να αναπτύσσεται, περί ώσμωσης συνεργασίας και… συνένωσης ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Μια φιλολογία που πηγάζει βέβαια από την απελπισία του ΣΥΡΙΖΑ. Τη βραδιά του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών βρήκε κάτι να πιαστεί για να εκπέμψει προοπτική στους ψηφοφόρους του. Και σε αυτή την επιδίωξη βρήκε συμπαραστάτες τον ΓΑΠ και κάποιους ελάχιστους που παρέμειναν στο ΠΑΣΟΚ τον καιρό του ανοίγματος που έκανε η Γεννηματά.
Αλλά οι απόψεις τους δεν φαίνεται να έχουν αντίκρισμα στο «βαθύ ΠΑΣΟΚ», που δεν ασπάζεται ιδέες περί συνεργασίας ή και συγχώνευσης. Ο Ανδρουλάκης δεν έχει κανέναν λόγο να κάνει τη χάρη στον Σπίρτζη και να συνεργαστεί εκλογικά με ένα κόμμα που αποσυντίθεται. Φιλοδοξία του είναι έως τις ευρωεκλογές το ΠΑΣΟΚ να είναι δεύτερο κόμμα και να καταγραφεί στη συνείδηση του κόσμου ως εν δυνάμει αξιωματική αντιπολίτευση. Οι ευρωεκλογές–πιστεύουν στη Χαρ. Τρικούπη– θα πιστοποιήσουν την αλλαγή ισχύος στην περιοχή της αντιπολίτευσης, με τον ΣΥΡΙΖΑ να πηγαίνει τρίτος με καθοδική τάση.
Τουλάχιστον μέχρι τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία τύχη συνεργασίας. Θα παρακαλά, θα κατηγορεί, θα κρούει κλειστή θύρα και θα ευτελίζεται.
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
