Μπορεί ο ίδιος να θέλει να δείχνει αισιόδοξος για την –από εδώ και πέρα– πορεία και να τίναξε, κατά πως είπε, από πάνω του όλα όσα συνέβησαν το περασμένο Σαββατοκύριακο.Και κάποιοι γύρω του μπορεί να επιχαίρουν για τις αποχωρήσεις και για τα διασπαστικά φαινόμενα που «τρέχουν». Θέλησαν μάλιστα να δείξουν και την «τρελή χαρά» τους, αφού ο μεν αρχηγός αμέσως μετά τη λήξη των εργασιών της Κεντρικής Επιτροπής τράβηξε κατά τον πλησιέστερο φούρνο για… τυρόπιτες και selfieκαι ο «αψής» υπαρχηγός σε σφακιανό γλέντι. Όμως, το πλήγμα για το ηγετικό προφίλ του «president» δεν είναι αμελητέο, καθώς όλα όσα συνέβησαν στην Κεντρική Επιτροπή συνιστούν ευθεία αμφισβήτηση του ίδιου και της ομάδας που τον περιβάλλει.
Κατά πολλούς, οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ είναι προδιαγεγραμμένες. Ο Κασσελάκης και όσοι τον ποδηγετούν (Πολάκης, Αποστολάκης, Ν. Παππάς, Γ. Τσίπρας) είδαν τον ΣΥΡΙΖΑ –δημοσκοπικά– τρίτο κόμμα. Επίσης, γνωρίζουν ότι, με τέτοια πορεία, στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024 το εναπομείναν κόμμα θα έχει μονοψήφιο ποσοστό. Αλλά δεν τους απασχολούν αυτά. Γι’ αυτούς προέχει ο απόλυτος έλεγχος ενός μικρού κόμματος.
Βέβαια,η εκλογή του Κασσελάκη στην αρχηγία–κόντρα σε όλες τις προβλέψεις– του δίνει το «δικαίωμα» να πιστεύει ότι κατανίκησε σχεδόν όλο το κομματικό κατεστημένο. Αισθάνεται, λοιπόν, κάπως σαν τον Λουδοβίκο ΙΔ’ ο οποίος είπε: «Το… κράτος είμαι εγώ». Και τα πρόσωπα που έχει δίπλα του, με «πρώτο και καλύτερο» τον Πολάκη, τον σπρώχνουν προς τις εκκαθαρίσεις, αφού γνωρίζουν ότι σε οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη οι ίδιοι θα πληρώσουν το μάρμαρο. Έτσι, ο Κασσελάκης και η ομάδα του θέλουν να εκκαθαρίσουν το κόμμα από όλους τους αντιπάλους τους και δεν τους ενδιαφέρει αν αυτό το οδηγεί στη διαρκή συρρίκνωση.
Όμως μόλις φύγουν οι αριστεροί –και θα φύγουν αργά ή γρήγορα–, ο «νέος ΣΥΡΙΖΑ» δεν θα μπορεί πλέον να επικαλείται ως άλλοθι τους «υπονομευτές». Θα πρέπει να καλύψει το ιδεολογικό κενό, να πείσει, να καταθέσει πολιτικές προτάσεις και λύσεις. Και κυρίως να ανεβάσει τα ποσοστά του, που σήμερα βρίσκονται στα όρια της αποδοκιμασίας.
Μετά το ξεκαθάρισμα των…υπονομευτών, ο ΣΥΡΙΖΑ που θα απομείνει στον Κασσελάκη (και στον Πολάκη) θα κριθεί από τις απαντήσεις που θα δώσει στα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα και στις προκλήσεις της εποχής. Οι ευρωεκλογές του 2024 (αν φτάσουν άθικτοι έως εκεί) θα είναι το πρώτο τεστ για το «ξαραχνιασμένο» και «αποπαρασιτωμένο» κόμμα που ο Κασσελάκης δημιουργεί. Δεν αρκούν πλέον προτάσεις-πυροτεχνήματα, όπως αυτά για τον στρατό ή τη μηδενική φορολογία στους ελεύθερους επαγγελματίες. Απόψεις για τις άχρηστες ελίτ των δεξιών ή το ποιος είναι πιο άριστος και μάγκας – οι ύβρεις για την οικογένεια Μητσοτάκη έχουν ήδη κριθεί αποτυχημένες από την εποχή Τσίπρα.
Πολιτική σκέψη «μηδέν»
Δύο μήνες πάντως μετά την εκλογή της νέας ηγεσίας και δεν έχουμε ακούσει τίποτα. Ούτε πολιτικό, ούτε οικονομικό, ούτε κοινωνικό. «Η δική μας αριστερή πολιτική θα επαναφέρει το κράτος δικαίου, θα λύσει το στεγαστικό, θα φέρει δικαιώματα για όλους, όλες και όλα». Αυτή ήταν η πλέον προγραμματική ατάκα του προέδρου στην Κεντρική Επιτροπή. Τέτοια λέει, άλλωστε, συνέχεια. Μαζί με τη μόνιμη επωδό ότι «εγώ θα είμαι δίπλα στους πολίτες». Και φυσικά με μπόλικο λαϊκισμό, όπως αυτός αναδύθηκε και από τα λεγόμενά του για τη διακυβέρνηση Σημίτη. Μαζί με τον Κασσελάκη ο τοξικός Πολάκης, ο μονίμως –και προφανώς άνευ λόγου– αισιόδοξος Νίκος Παππάς και ο ναύαρχος Αποστολάκης, που τελευταία μοιάζει να έχει απωλέσει τον προσανατολισμό του. Πολλή φασαρία για το τίποτα. Και κυρίως πολλή φασαρία, αλλά σχεδόν καθόλου παραγωγή πολιτικής σκέψης.
Κι όμως ο Κασσελάκης εξελέγη, ως ένα είδος μεσσία, πρώτα για να σταματήσει την κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια να τον οδηγήσει στην ανάκαμψη. Τίποτα από αυτά δεν φαίνεται ότι μπορεί να επιτευχθεί. Το κόμμα οδηγείται στην κατάρρευση. Αν αυτή η εικόνα καταστεί βεβαιότητα, ο Κασσελάκης δεν θα μπορεί να σταθεί. Μόνο που υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα. Πότε θα συμβεί αυτό; Και τι θα έχει απομείνει μέχρι τότε; Η λογική απάντηση είναι ότι ο νέος αρχηγός θα κριθεί στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση, δηλαδή στις προσεχείς ευρωεκλογές. Ασφαλής απάντηση στο ερώτημα τι θα έχει απομείνει τότε από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εύκολο να δοθεί σήμερα. Όμως, όλες οι ενδείξεις παραπέμπουν σε συντρίμμια, κομματικά και εκλογικά. Το τι θα μείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε θα το διαπιστώσουμε εν καιρώ. Το βέβαιο είναι ότι επί μακρόν θα ταλανίζεται από τις έριδες και τον αλληλοσπαραγμό.
Κάθε λίγο, από εδώ και πέρα, και κάτι περισσότερο θα επισυμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ των Κασσελάκη-Πολάκη, που θα τείνει να επιβεβαιώσει στο τέλος τη φράση ενός κλασικού του αμερικανικού κινηματογράφου: «Τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο άσχημα, ώστε να μην μπορούν να χειροτερεύσουν».
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
