Τη στιγμή που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της, τα όποια λάθη, τα προβλήματα και την εύλογη φθορά της εξουσίας, οι επίδοξοι αντίπαλοί της βρήκαν την ευκαιρία να ασκήσουν την πιο τοξική αντιπολίτευση.Πιο ενδιαφέρουσα η περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος κινείται, όπως παλαιότερα και ο Τσίπρας, με όρους μεταπολιτικής επικοινωνίας, με μόνιμη διαμαρτυρία και αχαλίνωτο λαϊκισμό.
Παρότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη δεν έχει καμία σχέση με εκείνον του Τσίπρα. Τις τελευταίες ημέρες μάλιστα εκδηλώνεται μια ολοκληρωτική ιδεολογική και πολιτική μετάλλαξη. Ο νέος αρχηγός εγκατέλειψε πλήρως τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και κινείται σχεδόν στο ίδιο πλαίσιο με τους ΑΝΕΛ. «Κανένα πρόβλημα με τον φράκτη στον Έβρο, ναι στην παρουσία του ΝΑΤΟ, στη συμμετοχή της φρεγάτας στην αρμάδα της Ερυθράς Θάλασσας και στην αμυντική συνεργασία με τις ΗΠΑ, στην αστυνόμευση των πανεπιστημίων, στην ελεύθερη αγορά, στις απολύσεις και στην επιστολική ψήφο», την οποία παρεμπιπτόντως απέρριψε στη Βουλή πριν από μερικές εβδομάδες και «εκλογές εδώ και τώρα», όπως και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα κάποτε επιζητούσε.
Όσοι παρακολουθούν από κοντά τις συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνουν ότι και οι υποστηρικτές του έχουν… μεταλλαχθεί. Δεν είναι πια εκείνοι που είχαμε συνηθίσει την περασμένη δεκαετία, αλλά ένα διαφορετικό κράμα ανθρώπων, χωρίς ισχυρή ιδεολογική ή πολιτική ταυτότητα. Η «μηδενική του πολιτική εμπειρία», όπως είπε ο ίδιος, οι επικοινωνιακές εξαλλοσύνες, η άγνοια βασικών θεμάτων, τα ρηχά επιχειρήματα, η υπερβολική αυτοπεποίθηση δημιουργούν ένα κράμα ελκυστικό για ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος. Είναι αυτό (το κράμα) που στα δικά μας μάτια και της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών δείχνει φαιδρό και ασυνάρτητο, αλλά το αναζητά ένας, όχι αμελητέος, αριθμός απολιτίκ, εξωθεσμικών ψηφοφόρων.
Και στις 9 Ιουνίου θα φανεί κατά πόσο η μόνιμη διαμαρτυρία, η τρολιά προς το σύστημα, ο α λα Τραμπ λαϊκισμός και η τοξικότητα θα έχουν πέραση (και σε ποιον βαθμό)στο δικό μας δημοκρατικό, κοινοβουλευτικό σύστημα.
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
