Δεν μπορεί παρά να ανησυχεί κανείς το τελευταίο διάστημα από μια σειρά «φαινομένων», τα οποία όμως μας υποχρεώνουν να δούμε καλύτερα τις κοινωνικές διεργασίες που εξελίσσονται στον τόπο μας. Ένα κλίμα μισαλλοδοξίας, μίσους, λαϊκισμού, ανορθολογισμού και συνωμοσιολογίας, που έχει έρθει στην επιφάνεια, μας έχει δυστυχώς καταβάλει και χρησιμοποιείται από πολιτικούς σχηματισμούς ως αιχμή του δόρατος στην πολιτική τους φαρέτρα. Πολλά τα γεγονότα και κατά μια έννοια αλληλένδετα για να τα προσπερνάμε.
· Ο πρόεδρος της Ελ. Λύσης Κ. Βελόπουλος καλεί βουλευτές να μην πάνε στους ναούς το Πάσχα «για να μην αντιμετωπίσουν προβλήματα», κάτι που υποχρεώνει τον Αρχιεπίσκοπο να παρέμβει, καταγγέλλοντάς τον ουσιαστικά, ενώ την ίδια ώρα Μητροπολίτες συνεχίζουν την εχθροπάθεια, που στον Πειραιά έφτασε σε σημείο άρνησης τέλεσης μνημόσυνου συγγενούς βουλευτή.
· Φανατική οπαδός της Νίκης χαστουκίζει βουλευτή της ΝΔ μέσα σε ναό και ιερείς πετούν έξω από ναούς βουλευτές που ψήφισαν υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών.
· Μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, βουλευτής γρονθοκοπεί άλλον βουλευτή και οι φράσεις που εκστομίζονται αποτελούν όνειδος για τη Δημοκρατία και τον χώρο.
· «Εξεγερμένοι» φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Πατρών κρατούν επί πέντε ώρες όμηρο τον πρύτανη, που απελπισμένος καλεί την Αστυνομία και αυτή δεν επεμβαίνει, ενώ από την επομένη «τα παιδιά» πήγαν και πάλι στις σχολές τους σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
· Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για το θαύμα στη βάφτισή του, προτείνει μειωμένα κονδύλια για την Υγεία και κλασικοί αριστεροί δεν δείχνουν να ενοχλούνται, ενώ το κόμμα του φαίνεται να ανεβαίνει στις έρευνες κοινής γνώμης.
Στις δημοσκοπήσεις αναδεικνύονται ευρήματα που προκαλούν σοκ: Το 33% (Opinion Poll) συμφωνεί σε σχετική ερώτηση με την απαγόρευση εισόδου στους ναούς των βουλευτών που έχουν ψηφίσει τον νόμο για την ισότητα στον γάμο. Τα ποσοστά έφταναν ή και ξεπερνούσαν το 70% ανάμεσα στους ψηφοφόρους της Ελληνικής Λύσης, της Νίκης και των Σπαρτιατών.Το άλλο εύρημα (σε προηγούμενη δημοσκόπηση) είναι ότι 36% απαντούσε πως υπάρχει κίνδυνος νοθείας στις εκλογές, συμφωνώντας με τη γνωστή –κατά απομίμηση του Ντόναλντ Τραμπ– παρέμβαση του Στ. Κασσελάκη, και ασφαλώς το ποσοστό αυτό είναι υπερδιπλάσιο εκείνων που συγκεντρώνει στην εκτίμηση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ. Κοντά στο 60% την υιοθετούσαν οι ψηφοφόροι των πιο πάνω κομμάτων, αλλά και της Πλεύσης Ελευθερίας και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το ίδιο πιστεύει ο ένας στους τέσσερις.
Όλος αυτός ο κόσμος (που ψηφίζει κιόλας) υπάρχει ανάμεσά μας. Αυτή είναι η μία όψη της Ελλάδας. Πρόκειται για υπαρκτό κοινωνικό μέγεθος με ρίζες, που το είδαμε στις αρχές των μνημονίων όταν πάνω από το 30% θεωρούσε στις έρευνες της εποχής ότι μας ψεκάζουν για να πιστεύουμε ότι χρεοκοπήσαμε.
Ήταν τμήμα αυτών που μαζεύονταν στις «πλατείες των αγανακτισμένων», με τα πιο αντίθετα ιδεολογικά, πολιτικά τμήματα να συνυπάρχουν μεταξύ τους και να αλληλοεπηρεάζονται, να ζυμώνονται και να γίνονται μεταλλάξεις πέρα από παραδοσιακές ιδεολογικές διαφορές.
Το βρήκαμε μπροστά μας και στην περίοδο του Covid, όταν πάνω από το 30% απαντούσε στις έρευνες ότι δεν υπάρχει πανδημία, ότι πρόκειται για μύθο και ότι όλα γίνονται για να μας βάλουν τσιπάκι, ώστε να μας παρακολουθούν.
Είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο που διαπερνά –δυστυχώς– λιγότερο ή περισσότερο όλα τα κόμματα, αλλά τελευταία τροφοδοτεί ακραίες αντιλήψεις, πέρα από κάθε λογική. Αυτή την περίοδο εκφράζεται κυρίως από την ενίσχυση των δυνάμεων του πιο ακραίου δεξιά τόξου, οι οποίες αθροιστικά συγκεντρώνουν ένα 17%-18%, αλλά υιοθετούνται και προβάλλονται σήμερα και από τμήματα δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και κατά κάποιον τρόπο από τον νεοφώτιστο εξ Αμερικής προερχόμενο πολιτικό.
Αν αυτός ο ανορθολογισμός εμφανίστηκε εκρηκτικά στην περίοδο των μνημονίων, θα είναι τεράστιο σφάλμα να πιστεύουμε ότι η όποια επιστροφή στην κανονικότητα και η αντιμετώπιση της κρίσης μηδένισαν το κοντέρ. Αυτός ο κόσμος υπάρχει, εκφράζεται με ύβρεις, λαϊκισμό, τοξικότητα, ακόμα και με βιαιοπραγίες δήθεν στο όνομα της υπεράσπισης της οικογένειας, της χώρας ή και της θρησκείας. Αυτή είναι η Ελλάδα και αυτό είναι ένα κομμάτι της που ανάλογα με τη συγκυρία έρχεται στην επιφάνεια με εχθροπάθεια, καθυστέρηση, ακόμα και με βία. Υπάρχει όμως και η άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα της σοβαρότητας, της προόδου, της δημιουργίας.
Και το κρίσιμο για κάθε πολίτη είναι με ποια πλευρά τελικά συντάσσεται και κατά πόσο το κάνει αυτό με ευκρίνεια και αποφασιστικότητα. Οι ευρωεκλογές μάς δίνουν τη δυνατότητα να δείξουμε με ποια Ελλάδα θα συνταχθούμε, αφού η ψήφος των ευρωεκλογών δεν μπορεί να είναι ψήφος αψήφιστη και επιπόλαιη, αλλά ψήφος ευθύνης, πραγματικής προόδου και δημοκρατικής εγρήγορσης.Ψήφος στήριξης της ίδιας της Δημοκρατίας.
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
