Η κυβέρνηση δείχνει σήμερα να μην έχει αντιπάλους μόνο τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τις αλλεπάλληλες κρίσεις που ξέσπασαν από την αρχή της θητείας της με την πιο ασυνήθιστη βιαιότητα. Έχει και έναν άλλο ιδιόμορφο αντίπαλο: την παραπληροφόρηση, τις διάφορες «παραδοξότητες», με τη συστηματική μεγέθυνση του επουσιώδους και τα fake news, που διακινούνται από εξαχρειωμένους «κομματικούς οπαδούς» και που απειλούν την αξιολόγηση της μεγάλης συνολικής της εικόνας.
Είναι τόσο σφοδρές οι καθημερινές χιονοστιβάδες φύρδην μίγδην «πληροφοριών» και «καταγγελιών», που ακόμα και πανίσχυρες, αποτελεσματικές πολιτικές του παρελθόντος μοιάζουν να αμφισβητούνται, ενώ σε μερικές περιπτώσεις το δευτερεύον κυριαρχεί πάνω στο πρωτεύον, το αληθινό επικαλύπτεται από το fake και το ουσιώδες ισοπεδώνεται από το επουσιώδες. Η κοινή λογική τείνει να εκλείψει. Δεν έχει αναδειχθεί ακόμα νικητής στον ιδιότυπο αυτό πόλεμο, αλλά άντε να βγάλει άκρη ο κανονικός άνθρωπος.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που στη μέχρι τώρα θητεία της ένιωσε πολύ καλά στο πετσί της την παραπληροφόρηση, τα fake news, τη λασπολογία, έχει να αντιμετωπίσει και μια αντιπολίτευση, την αξιωματική, η οποία όχι μόνον υιοθετεί και αναδεικνύει «νέα», «ειδήσεις» και «στοιχεία» από «τρολ του Διαδικτύου», ιδιαίτερα τις περιόδους της πανδημίας και των πυρκαγιών, αλλά εξακολουθεί να παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με τη φωτιά του διχασμού και του λαϊκισμού. Δεν είχε προλάβει καλά καλά να ορκιστεί η κυβέρνηση (πριν από δύο χρόνια) και ξέσπασαν οι κρίσεις, με πρώτη αυτή του φονικού τυφώνα στη Χαλκιδική. Συνάμα ξέσπασαν και οι, κατά το επιεικέστερο, κακεντρέχειες κάποιων που έπαιζαν με το θυμικό της κοινωνίας, μιλώντας για… μεταφυσικές θεωρίες γκαντεμιάς. Επακολούθησαν και άλλες κρίσεις, τόσες μάλιστα που καμία ελληνική κυβέρνηση δεν είχε αντιμετωπίσει στη διάρκεια της θητείας της. Να τις απαριθμήσουμε; Σεισμοί σε Σάμο και Ζάκυνθο. Επιχείρηση εισβολής στον Έβρο από τα ενεργούμενα της Τουρκίας. Η «ντροπή» της Μόριας, η πολύμηνη κρίση με τα τουρκικά πλοία να θέτουν εν αμφιβόλω την υπόσταση της χώρας. Η πανδημία του κορονοϊού. Οι ανά την επικράτεια πυρκαγιές, που δεν λένε να σβήσουν.
Ναι, οι περισσότερες από αυτές τις μάχες δόθηκαν και κερδήθηκαν. Πολλές φορές, μάλιστα, χωρίς στοιχειώδη έστω στήριξη από την αντιπολίτευση και βεβαίως εν μέσω ασύμμετρων και πρωτόγνωρων απειλών, όπως τα fake news, η χυδαιολογία, οι «συνωμοσιολογούντες» και οι διαχρονικοί αρνητές κάθε προσπάθειας εκσυγχρονισμού και προόδου της χώρας.
Σε μια εποχή που η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις σε διάφορα μέτωπα, ένα αλλοπρόσαλλο κοινωνικοπολιτικό συνονθύλευμα καταφέρνει μερικές φορές να καθορίζει τις προτεραιότητες της δημόσιας ατζέντας, επιδιώκοντας να σπρώξει τις εξελίξεις σε αδιέξοδες κατευθύνσεις. Τη θέση της αντιπαράθεσης πειστικών επιχειρημάτων καταλαμβάνουν, ολοένα και περισσότερο, η ασύστολη ανάπτυξη των fake news και η λασπολογία. Όμως η απουσία ουσιαστικής πολιτικής συναίνεσης στην αντιμετώπιση των σύγχρονων, πρωτοφανών απειλών της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής, η ανεξέλεγκτη διασπορά fake news (τελευταία περίπτωση η «απάνθρωπη κριτική» που δέχθηκε ο Νίκος Χαρδαλιάς και o συσχετισμός του ισχαιμικού επεισοδίου του με τον εμβολιασμό του κατά της Covid-19) και η ασύστολη λασπολογία, υπονομεύουν την προσπάθεια για ανόρθωση του κράτους και διευκολύνουν το διαβρωτικό έργο των λαϊκιστών-εξτρεμιστών.
Ας μην υποτιμούμε, όμως, την πραγματικότητα που διαμορφώνεται. Δήθεν ειδήσεις και θεωρίες συνωμοσίας που οδηγούν στην «παραπληροφόρηση της μάζας» (Λένιν) ή στη δημιουργία (μεγάλης) αναταραχής η οποία είναι «μια θαυμάσια κατάσταση» (Μάο), δεν πρέπει να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος. Για να αντιμετωπιστεί το θλιβερό αυτό φαινόμενο, απαιτείται συστράτευση κυβέρνησης και πολιτικών δυνάμεων της λογικής, ώστε να μη χαθεί η μάχη του ορθολογισμού.
