Όχι, δεν πρέπει να περνούν έτσι απαρατήρητα όλα όσα εδώ και μέρες διαδραματίζονται στη δίκη για την τραγωδία στο Μάτι. Τέσσερα χρόνια μετά την καταστροφική και πολύνεκρη πυρκαγιά, οι άνθρωποι που βίωσαν την τραγωδία, που εντόπισαν οι ίδιοι απανθρακωμένα μέλη της οικογένειάς τους ή που κλήθηκαν να αναγνωρίσουν παραμορφωμένες σορούς, ξαναζούν τη φρίκη στη δίκη που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Από τις καταθέσεις τους, από την αγωνία, τον πόνο, την αγανάκτηση, τα ερωτήματα που προσπαθούν να απαντήσουν, εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος ότι από τότε μέχρι σήμερα καθημερινά αναζητούν να βρουν το πώς και το γιατί των απωλειών τους. Εκτός από τον πόνο όμως για τις ανθρώπινες απώλειες, αναβιώνει στη δίκη δραματικά η πρωτόγνωρη αίσθηση αδυναμίας, ανυπαρξίας οργανωμένου κράτους, εγκατάλειψης που συνόδευε τις εικόνες καταστροφής.
Όσα καταθέτουν οι μάρτυρες στη δίκη για το Μάτι πρωτίστως αφορούν τους επιφορτισμένους με την προστασία από καταστροφές αρμοδίους και τις αρμόδιες Αρχές, που μέχρι τώρα δεν έχουν αναγνωρίσει τις ευθύνες τους. Αλλά οι αρμόδιοι και οι αρμόδιες αρχές τότε είχαν πολιτικούς προϊσταμένους. Και αυτοί ήταν οι υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Που ούτε τότε ούτε στη συνέχεια ανέλαβαν με το θάρρος και την ειλικρίνεια, που αναλογούσε στο μέγεθος της τραγωδίας, την πολιτική ευθύνη που είχαν.
Αντιθέτως, επιδόθηκαν σε διάφορες προσπάθειες είτε απλώς να προστατεύσουν την «εικόνα» του Τσίπρα, με εκείνο το άθλιο σόου στο Κέντρο Επιχειρήσεων, είτε να μεταφέρουν αλλού την ευθύνη σε εκείνη την επίσης άθλια συνέντευξη με τις εικόνες από τον δορυφόρο. Ναι, προφανώς και για την τραγωδία στο Μάτι δεν ευθύνονταν μόνο ο Τσίπρας και οι υπουργοί. Υπήρχαν συσσωρευμένα προβλήματα και ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού, αλλά και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε βάθος χρόνου. Και σίγουρα στην εποχή της κλιματικής αλλαγής, τέτοια φαινόμενα γίνονται μεγαλύτερα, περισσότερο αναπάντεχα και πιο καταστροφικά.
Όμως, αυτό δεν μειώνει την πραγματική πολιτική ευθύνη της τότε κυβέρνησης. Γιατί ακριβώς το νόημα της διακυβέρνησης είναι και να μπορείς να προετοιμάζεσαι για το αναπάντεχο. Και σ’ αυτό το σημείο ήταν τότε τραγική η αποτυχία της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Και ακόμη χειρότερο ήταν το γεγονός ότι προσπάθησαν με έναν τρόπο βάναυσα κυνικό να πείσουν ότι δεν έχουν ευθύνη. Λες και επειδή ήταν η «κυβέρνηση της Αριστεράς», κανείς δεν είχε το δικαίωμα να τους κατηγορήσει για κάτι.
Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά και με την ευκαιρία της δίκης, μήπως θα έπρεπε οι τότε κυβερνώντες, που έχουν και την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία στο Μάτι, να υποχρεωθούν να ακούσουν αυτές τις συγκλονιστικές καταθέσεις, μπας και έστω και με καθυστέρηση συνειδητοποιήσουν τι έγινε, τι έκαναν (και τι δεν έκαναν) εκείνη τη μέρα και επιτέλους να παραδεχτούν την ευθύνη τους;
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
