Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, δημοσιεύθηκε η έκθεση του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ) για τον υπολογισμό της «ημέρας φορολογικής ελευθερίας». Δηλαδή για τον προσδιορισμό της ημέρας από την οποία και μετά δουλεύουμε για τον εαυτό μας και όχι για να πληρώνουμε τους φόρους προς το κράτος. Σύμφωνα με την έκθεση, οι Έλληνες, από το σύνολο των 365 ημερών που εργαζόμαστε, τις 171 εργαζόμαστε για το κράτος. Δηλαδή το εισόδημα που αποκομίζουμε από την εργασία μας επί 171 ημέρες δεν μπαίνει στην τσέπη μας και δεν το χρησιμοποιούμε όπως θέλουμε. Μπαίνει στην τσέπη του κράτους, το οποίο βεβαίως και αποφασίζει πού θα το διαθέσει.
Ας δούμε και κάποιους άλλους αριθμούς: Σύμφωνα με τις προβλέψεις του Προγράμματος Σταθερότητας 2023, που κατέθεσε η κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον περασμένο Απρίλιο, το καθαρό εθνικό εισόδημα για το 2023 προβλέπεται να ανέλθει στα 186,4 δισ. ευρώ και τα συνολικά κρατικά έσοδα από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές θα ανέλθουν στα 86,8 δισ. ευρώ.
Δηλαδή το 46,6% του καθαρού εθνικού εισοδήματος καταλήγει στο κράτος. Και κατανέμεται σε έμμεσους φόρους ύψους 37,4 δισ. ευρώ, σε ασφαλιστικές εισφορές ύψους 27,9 δισ. ευρώ και σε άμεσους φόρους ύψους 21,3 δισ. ευρώ.
Το ερώτημα βέβαια είναι το πώς θα επέλθει μείωση των φορολογικών βαρών. Πώς θα οδηγηθούμε σε δραστική μείωση των κρατικών δαπανών. Διότι, καλή είναι η ψηφιακή αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, καλή είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, καλή και η πίεση στον τομέα της φορολογικής συμμόρφωσης. Αλλά ποιος αναλαμβάνει το ρίσκο να προχωρήσει σε επενδύσεις, να προσπαθήσει και να εργαστεί περισσότερο, όταν έχει συνέταιρο το κράτος –όσον αφορά τα έσοδα αλλά όχι την προσπάθεια– στο 46,6% των ωρών της επίπονης δουλειάς του και των κόπων του;
Η προηγούμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη πιστώνεται τη μείωση της «φορολογικής σκλαβιάς» επί της θητείας της, από τις 185 στις 171 ημέρες. Και αυτό οφείλεται στη μείωση μιας σειράς από φόρους που επιβαρύνουν τους πολίτες. Μια μείωση που οδήγησε βεβαίως και στην αύξηση των φορολογικών εσόδων, αφενός λόγω της μεγέθυνσης της οικονομίας και αφετέρου λόγω της ενίσχυσης της φορολογικής συμμόρφωσης. Για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να μη μιλήσουμε, αφού και τα δύο αυτά κόμματα, όπως τουλάχιστον έδειξαν και κατά την προεκλογική περίοδο, έχουν ψηλά στην ατζέντα τους την αύξηση των φόρων, στο όνομα μιας αόριστης κοινωνικής δικαιοσύνης προς όφελος συγκεκριμένων προσοδοθηρικών ομάδων.
Η νέα κυβέρνηση της ΝΔ,που υποσχέθηκε και περαιτέρω μείωση των φόρων κατά την επόμενη τετραετία, άρχισε ήδη να αντιμετωπίζει πιο ριζοσπαστικά και τον παράγοντα της ανταποδοτικότητας των φόρων, που στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα χαμηλός, αλλά και την έννοια της φορολογικής δικαιοσύνης,αφού όλοι γνωρίζουμε πως το φορολογικό βάρος στη χώρα μας το επωμίζεται λιγότερο από το 10% των εργαζομένων. Προς αυτή την κατεύθυνση είναι ιδιαίτερο θετικό το μέτρο που λαμβάνει ο Άδωνις Γεωργιάδης για μείωση του συντελεστή φορολόγησης των συνταξιούχων που θέλουν να εργαστούν.
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
