Δύο μήνες συμπληρώθηκαν πριν από λίγες ημέρες από τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης της ΝΔ και τον πρωτοφανή εκλογικό θρίαμβο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι δύο αυτοί πρώτοι μήνες μετά τις εκλογές έδειξαν ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα περίοδο, η οποία θα πρέπει μάλλον να θεωρηθεί μεταβατική. Το κατά πόσο θα αποκτήσει χαρακτηριστικά «μονιμότητας» θα κριθεί αφενός από την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής και αφετέρου από τη δυνατότητα της αντιπολίτευσης να βρει σύντομα τον δρόμο της και να ασκήσει τον ρόλο της.
Το μόνο δεδομένο είναι η πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη σε αυτήν τη φάση, η οποία μπορεί να εδραιωθεί σε βάθος χρόνου, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι η νέα κυβέρνηση θα προχωρήσει γρήγορα και αποφασιστικά σε γενναίες μεταρρυθμίσεις. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχοντας επιτύχει έναν τόσο μεγάλο εκλογικό θρίαμβο μετά την πρώτη θητεία της, έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα και ένα μεγάλο μειονέκτημα. Το πλεονέκτημα είναι ότι «παίζει μόνη της, χωρίς αντίπαλο». Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης –ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ– δεν φαίνονται ικανά να αλλάξουν τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων και κινδυνεύουν να αναλωθούν πολιτικά σε μια μάχη μεταξύ τους για το ποιος θα κερδίσει την πρωτοκαθεδρία στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς. Μια διπλή μάχη που θα δοθεί στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά και στις ευρωεκλογές του Μαΐου. Αυτό το πλεονέκτημα, όμως, μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλη παγίδα, καθώς αλλάζει τον παραδοσιακό τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το πολιτικό σύστημα, στη βάση της αντιπαράθεσης των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, τα οποία οι πολίτες καλούνται τελικά να συγκρίνουν. Το μειονέκτημα της κυβέρνησης –ελλείψει ισχυρής αντιπολίτευσης– είναι ότι συγκρίνεται κάθε φορά με τον καλό ή τον κακό εαυτό της.
Όταν η σύγκριση είναι με τον καλό εαυτό της, τα πολιτικά κέρδη μοιάζουν να έχουν ήδη προεξοφληθεί, μιας και το εκλογικό αποτέλεσμα έχει θέσει ήδη τον πήχη ψηλά. Τη δεύτερη φορά, ο κόσμος είναι πιο απαιτητικός από την πρώτη και δίνει λιγότερες δικαιολογίες αποτυχίας. Από την άλλη, όταν η σύγκριση είναι με τον κακό της εαυτό, η απογοήτευση είναι μεγαλύτερη σε σχέση με την προηγούμενη τετραετία. Λάθη και παραλείψεις που επαναλαμβάνονται, δεν συγχωρούνται το ίδιο εύκολα.
Άρα, η πρώτη κυβέρνηση στην ιστορία της Μεταπολίτευσης που έχει απέναντί της μια τόσο αποδυναμωμένη αντιπολίτευση κρατάει στα δικά της χέρια το πολιτικό, εκλογικό της μέλλον. Η απουσία υπολογίσιμου αντιπάλου δημιουργεί ένα νέο πολιτικό πλαίσιο, που κάνει τους πολίτες πολύ πιο απαιτητικούς. Κι αυτό το ξέρει πολύ καλά ο πρωθυπουργός. Ας το λάβουν όμως σοβαρά υπόψη και όλοι οι υπουργοί του.
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
